به سراغ من اگر می آئید
پشت هیچستانم ،پشت هیچستان جایی است
که خبر می آرند، از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک
روی شن هاهم ،نقش های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح ،
به سرتپه ی معراج شقایق رفتند
پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است ،
تانسیم عطشی در بن برگی بدود ،
زنگ باران به صدا می آید
آدم اینجاتنهاست
ودراین تنهایی،سایه ی نارونی تاابدیت جاری است .
به سراغ من اگر می آئید
نرم و آهسته بیائید
مبادا ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من .
سهراب سپهری
نظرات شما عزیزان: